Waarom is persoonlijke groei hot?

Binnen het bedrijfsleven en onderwijs is dit inmiddels heel gewoon. Vanuit de positieve intentie om mensen zich maximaal te laten ontwikkelen. In mijn ogen slaan we echter de plank volledig mis door deze intentie te proberen vatten in competentiematrixen, POP templates en andere methodieken.

Laten we terug gaan naar die natuur en kijken naar het kwetsbaar en jong plantje dat in het DNA weet wat het gaat worden; een appelboom of perenboom. De appelpit zal echter nooit uitgroeien tot een perenboom. Maar ..  dat kunnen wij als mens wel, groeien naar een vorm die we niet zijn.

Velen van ons helpen graag en geven daarom het plantje water, extra mest en soms wensen we ook dat het sneller groeit dan dat het doet. Hierbij geholpen door externe invloeden als CITO toetsen, profielkeuzes etc.  We gaan ervan uit dat er nog iets ontbreekt, dat we moeten groeien, een houding van onvolmaaktheid.

Wat zou het voor ons betekenen als we simpelweg tevreden zijn met wie wij zijn? Dat je eigenlijk een hele mooie boom bent met enkele scheefgegroeide takken? Vraag je eens af: ben ik NU echt tevreden en gelukkig met mezelf?

En wat doe ik nu in mijn werk waardoor mensen graag bij me komen? Het antwoord heeft niets te doen met welke opleiding ik heb of welke methodieken ik ken. Ik realiseerde me dat dit simpelweg is dat ik de ander accepteer in wie ze zijn en hen betekenis geef aan “het DNA van het plantje”. En daarmee zie ik jou, hoor ik jou en accepteer ik ook de dissonanten, de minder “mooie” eigenschappen. Je ziet de perfectie in de imperfectie! In mijn trainingen benoem ik dit als de 3-O’s: een houding van openheid, oordeelvrij zijn en oprecht geïnteresseerd naar de waarheid van de ander.

Laten we dus elkaar meer gaan zien en horen in wie we zijn, elkaar wat oprechte aandacht geven!